Gözlerinde bir ışık parladı Bekir'in

Etrafına baktı yine de umutluydu

Neydi o hüzün neydi o keder

Ezilmişti ağır yükün altında Bekir

Çökmüştü omuzları, yırtık pantolonundan

Etleri görünüyor, damarları mosmor

Alnında bir damla ter aşağıya inmekte Bekir 'in

O ter ki Bekir 'in umutlarını da tuzluluğuna

Katarak hızlandı birden

Kederlendi aniden durakladı Bekir

Birden gözleri karardı son ışıkta sönmekteydi

İşte alın çizgisi, sırtındaki yük

Yırtık pantolon mor damar

Hepsi küskün hepsi de kederli

Yük altındaki adam yıkıldı kaldı

Parke taşlarının kenarına, yüzü

Gerildi dudakları titredi

Buram buram ter damlaları onun üstünde buz kesildi

Çene kemikleri titredi zavallının

Dişleri vurdu birbirine, sağ bacağı

Kasıldı ansızın, işte yaşamın sonu

Kırksekiz yıllık hayatın başlangıç noktası

Kaldırım kenarında son buldu

İşte yaşam işte umut

Beraber geldiği gibi gitti

Ali onikisinde orta bire gidiyordu

Babasının ölümünü duymuş olmalı ki

Benzi sarı kurumuş çöktü başucuna babasının

Sağında dostlar, solunda umutsuzlar

Belediye adamları birer kürekle geldiler

Bir merasim mi gerekti

Yok canim Bekir gibi garibana

Ne gerek merasim, oniki metre bez

Üç kürek toprak, bir kazan su

Geride sen, evet son umutlar,

son ışıklar

kaldı…

Sana sabırlar uzun ömürler

Sonsuz başarılar

Başın sağ olsun Ali